Hoe vaak maak je dat mee? Dat je als dj komt draaien op een eindejaarsfeest van collega’s die je > 5 jaar geleden de hand schudde op je eigen afscheidsfeestje? Niet vaak, maar deze avond deed ik het! Al een aantal jaar geleden nam een actieve collega van de gemeente Amstelveen het initiatief om een eigen eindejaarsfeest te organiseren. Dat trok aardig wat bezoek en dit keer werd het nog wat grootser aangepakt: een restaurant en dansvloer tegenover het raadhuis afgehuurd, hapjes, drankjes en een dj – ik dus. Al na een kwartier staat de dansvloer vol en draai ik vrolijke platen uit het discotijdperk. Jackson Five, The Trammps en Aretha Franklin zetten vanaf het begin het feest in beweging en de swing gaat er niet meer uit. Alleen wanneer boven de frieten geserveerd worden dunt het dansend publiek iets uit en draai ik even wat meer pop a la The Lumineers, Coldplay en Caro Emerald. Vooral de dames in het gezelschap melden zich weer snel om te dansen en één van hen leent mijn microfoon om ook de heren uit te dagen zich in het dansgewoel te storten. Aansluitend start ik ‘Blurred Lines’ in van Robin Thicke gevolgd door ‘Get Up’ van James Brown, met nog meer feest als gevolg. Vanaf dat moment draai ik blokken funk (Wild Cherry! Rick James!), disco (Dan Hartman! Tavares!), rock (The Doobie Brothers! Ram Jam!),  hip-hop (Beyoncé! Will Smith!) en jawel: house. Op ‘Put Your Hands Up For Detroit’ van Fedde LeGrand en ‘One’ van Swedish House Maffia wordt zo goed gereageerd dat ik richting de eindtijd een flinke progressive house en techno set draai inclusief mijn eigen favorieten ‘Insomnia’van Faithless en ‘Hold That Sucker Down’ van OT Quartet. Ook voor breakbeats deinzen we uiteindelijk niet terug: onder andere ‘No Good’ van The Prodigy en ‘Feeling So Real’  van Moby halen echt het maximale dansen uit de feestgangers en na de allerlaatste plaat is de sfeer blij en voldaan. Ik kom zeker nog eens terug voor deze ex-collega’s want wat een feestje kunnen zij bouwen met elkaar!