Top 100 best dancefloor hits | Play That Funky Music

Milk & Sugar – Let The Sunshine In

Feelgood hippy house met garage beat… goed voor de dansvloer op ieder feest anno 2013! Wie had dat gedacht toen het Duitse DJ / producersduo Michael Kronenberger en Steffen Harding, beter bekend als Milk & Sugar, in 2003 hun carriëre een boost gaven. Na 10 jaar samenwerking onder verschillende namen, vanaf 1997 als Milk & Sugar, brengen ze dat jaar een remake uit van ‘Let The Sunshine In‘, oorspronkelijk van The 5th Dimension. Niet alleen betekent deze single hun doorbraak in Nederland, ook in de USA bereikt ‘ie de top in de hitlijsten. De jaren ’60 feelgood vibe – het origineel stamt uit 1969 – kwam voor mij helemaal tot z’n recht toen ik in 2003 bij het hoofdpodium van het Flevo Festival in het gras tussen tenten en relaxed (en uitzinnig ; ) publiek stond te dansen op de set van dj Andy Hunter. Hij draaide in de schemer van een warme maar buiige zomeravond tussen zijn trance ineens de funky house klanken van Milk & Sugar en bepaalde daarmee mijn herinnering aan het festival.

Meer dan 10 jaar na dato merk ik dat deze track nog steeds staat als een huis in een all-round party set, zowel als hoogtepunt in een funky house blok, als in overgang tussen pop en house. Ouder publiek herkent het uit hun hippy tijd, jonger publiek tript op de combinatie van funk, house en garage… een classic als je het mij vraagt!

Published by Joris on oktober 14, 2013 | Permalink

Robin Thicke – Blurred Lines

Voordat hij zijn eigen albums uitbracht schreef Robin Thicke al nummers voor artiesten als Christina Aguilera, Usher en Mary J. Blidge. In Nederland scoorde hij in 2003 zijn eerste eigen hit met ‘When I Get You Alone‘, waarin je de vijfde symphonie van Beethoven kan terughoren. Aanstekelijk deuntje dat het in Europa een stuk beter deed dan in Thicke’s eigen Amerika. Met zijn soul en R&B sound werd hij in de loop van het decennium toch steeds populairder in de VS, zijn ballad ‘Lost Without U‘ schopte het zelfs tot nummer 1 in de US Billboard Hot R&B/Hip-Hop Songs, iets wat vrij uniek is voor een blanke mannelijke artiest: Thicke was de eerste sinds George Michael met ‘One More Try‘ 1n 1988. Maar wat mij betreft is ‘Blurred Lines‘ zijn echte doorbraak. Een megahit wereldwijd die sinds zijn entree in de top 40 op ieder feestje wordt aangevraagd. Zodra het aanstekelijke ‘he he he he he’ klinkt gaan de heupen los en de handen in de lucht. Waar Thicke met ‘When I Get You Alone’ van een klassieker een floorfiller maakte, heeft hij met ‘Blurred Lines’ een floorfiller neergezet met de potentie een klassieker te worden!

Published by Joris on juli 2, 2013 | Permalink

Lykke Li – I Follow Rivers (The Magician Remix)

Toen ik begin 2012 op een bedrijfsfeestje draaide kwam er iemand naar me toe die “hoe heet dat ene liedje, iets van I will follow” wilde horen. U2 schoot eerst door m’n hoofd, maar meteen daarna dacht ik aan Lykke Li die op dat moment nèt in de top 40 stond met de Magician’s remix van ‘I follow rivers‘. Dat het een aanstekelijk deuntje was had ik toen al wel door, maar dat ik het een jaar later als een heuse floorfiller zou kunnen inzetten op elk willekeurig feest had ik niet voorzien. Dit pianootje kan je overal inmixen met dansende mensen tot gevolg. Zelfs overdag op kantoor hoor je het regelmatig in fluit-uitvoering en zie je wat hoofden gaan bewegen als ‘I follow rivers’ op de radio voorbij komt. Op feesten is het steevast een verzoeknummer, soms ook als ik het al gedraaid heb. Meestal start ik m halverwege het nummer, iets voorbij het begin van de break. Door het tempo en de anticipatie zijn mensen al ruim voor de beat weer aan het dansen. Voor een DJ altijd grappig trouwens om aansluitend ‘Sing Hallelujah‘ te draaien van Dr Alban.

Het verhaal van Lykke Li in de top 40 kende uiteindelijk een wat tragikomische afloop: ondanks de grote populariteit bleven ze steken op de tweede plaats achter de knallende zomerhit ‘Ai Se Eu Te Pego‘ van Michel Teló om vervolgens te worden ingehaald door het Belgische Triggerfinger, dat met hun akoestische cover van I Follow Rivers wél op nummer 1 belandde. Overigens is ‘The Magician‘ een alias van de eveneens Belgische Stephen Fasano. Een stiekeme hoofdrol voor onze Zuiderburen dus!

Published by Joris on juni 25, 2013 | Permalink

Dan Hartman – Relight My Fire

Toen ik een tijd geleden aan een collega vroeg wat zijn favoriete nummer op de dansvloer was, zei hij vastberaden ‘Relight My Fire‘ van Dan Hartman. Daarna volgde een mooi verhaal over ervaringen uit een vroeger leven van hem (het gaat hier over een zeer veelzijdige collega), waarin hij onvoorbereid achter de draaitafels van een Rotterdamse discotheek belandde. Hij stond uit interesse bij de DJ, die even naar het toilet moest en spontaan de knoppen uit handen gaf. Een van de platen die het publiek in beweging hield en de eigenlijke DJ op afstand aan de bar was ‘Relight My Fire’. Een hit uit mijn geboortejaar en voor mijn collega sindsdien dè floorfiller waar hij ieder feest waar hij draaide succes mee had. Loleatta Holloway, van wie ik ook altijd een paar platen paraat heb, zong een deel van de lyrics en Take That scoorde in 1993 een nog grotere hit met hun cover van ‘Relight My Fire’. Inmiddels zijn we een paar decennia verder en staat Dan Hartman nog altijd garant voor beweging op de dansvloer. Niet alleen als het thema disco is, op (bijna) alle feestjes doet zich wel een moment voor waarop deze plaat zich kan bewijzen. Een vaste plek in mijn Dancefloor Collection dus!

Published by Joris on april 3, 2013 | Permalink

Supermode – Tell Me Why

Een van de meer recente dancefloor fillers uit mijn collectie is ‘One‘ van de Swedish House Mafia. Hun kenmerkende gelaagde en gecomprimeerde synthesizers kan ik wel waarderen en de cd ‘Until One‘ is echt een feest met onder andere bewerkingen van Benny Benassi – ‘Satisfaction‘, Robin S – ‘Show Me Love‘ en Daft Punk – ‘One More Time‘. In de aanloop naar het euforische hoogtepunt van hun allerlaatste optreden als SHM op Ultra festival in Miami draaiden zij afgelopen weekend ‘Insomnia‘ van Faithless, nice! Een van de vele andere projecten waarin Axwell en Steve Angello hebben samenwegerkt is Supermode. Onder die naam remixten zij de hit ‘Smalltown Boy‘ van Bronski Beat en gebruikten daarbij de lyrics uit ‘Why‘ van hetzelfde album. Het resulteerde in ‘Tell Me Why‘, Een lekkere 80’s / new wave / synthpop vibe in een funky house jasje die het op de radio heel goed deed en de top tien haalde in de herfst van 2006. Ook al bleef landgenoot Basshunter het duo in die periode voor met zijn nummer 1 hit ‘Boten Anna‘, ‘Tell My Why’ is wat mij betreft een van de beste Zweedse danceproducties ooit!

Published by Joris on maart 29, 2013 | Permalink

Armand van Helden – The Funk Phenomena

The Witch Doctor was in 1994 een nummer dat mij tegelijkertijd irriteerde en enorm aantrok. Iets in de alarmtoeter of wat het ook is dat de hele track door herrie maakt kon ik haast niet aanhoren en toch pakte de monotone, opzwepende en dwingende house sound mij iedere keer dat ik hem hoorde. Op een gemiddeld feest zou ik ‘Witch Doctor’ niet draaien, in tegenstelling tot het funky ‘You Don’t Know Me‘ en zeker de regelrechte floorfiller ‘The Funk Phenomena‘. Toen ik dat nummer voor het eerst hoorde in 1996 wist ik al dat het een tijdloze hit zou zijn en al zeg ik het zelf, ik had gelijk ; )

The Funk Phenomena bestaat uit een aanstekelijk eenvoudige breakbeat, veel samples met funky sound en drie woorden lyrics en dat allemaal in een tempo van zo’n 127 beats per minute. Perfect om het feestpubliek even te laten bijkomen van de pompende bass-drum tijdens een house set, zonder ook maar iets van de groove te verliezen. En door het hoge ‘hand-clap’ gehalte ook prima in een disco set. Zelfs twijfelaars aan de rand van de dansvloer kunnen op dit fenomeen niet stil blijven staan. Probeer het zelf maar!

Published by Joris on maart 21, 2013 | Permalink

Wamdue Project – King of my Castle

Op rustige momenten thuis staan vaak lounge / chillout compilaties op met downtempo versies van houseclassics. Dat varieert van de rustiger releases van trancelabels (de Armada Lounge serie is bijvoorbeeld een van de favorieten) tot meer algemene verzamelingen zoals ‘Acoustic dance sessions‘. Ook de cd ‘Café Mambo‘ doet het goed en natuurlijk de ‘Chillout Sessions‘ serie van Ministry of Sound. Op veel van dit soort cd’s, waaronder de twee laatsgenoemde, vind je het nummer ‘King of my Castle‘ van Wamdue Project. In tegenstelling tot allerlei chillout varianten van originele houseplaten (denk bijvoorbeeld aan de Michael Woods remix van ‘Energy 52 – Café Del Mar‘) is dit juist een origineel, waarvan de house uitvoering 2 jaar na de oorspronkelijke release bekend is geworden. House producer Roy Malone bracht ‘King Of My Castle’ in 1999 naar de clubs waarna het wereldwijd een grote hit werd. in Nederland piekte deze versie op nummer 2 in de hitlijsten in een voor mij bijzondere periode: ik was toen nog niet zo lang samen met mijn echtgenote to be en een van de eerste dingen die mij opvielen in haar kamer was natuurlijk de cd collectie – waar ik de ‘King Of My Castle’ maxi single aantrof! Ik zal niet beweren dat ik naar aanleiding van die vondst haar ten huwelijk heb gevraagd, maar het was wel mooi meegenomen ; )

In een club / dance set is de versie van Roy Malone altijd een succesnummer. De beat en bassline zijn herkenbaar en uiterst dansbaar en de groove past zowel tussen 80s, 90s, 00s als nog recentere dance.

Published by Joris on maart 13, 2013 | Permalink

God is a DJ

Insomnia, misschien wel mijn favoriete track aller tijden, werd door het wereldwijde publiek van Mixmag magazine onlangs verkozen tot nummer 5 van de to 50 beste dance. Staat ook zeker in mijn Dancefloor Collection, maar ik draai van Faithless toch vaker ‘God is a dj‘ omdat volgens mij een gast op een gemiddelde feestje daar enthousiaster op reageert. ‘God is a dj’ spreekt een groot publiek aan en is in Nederland ook een veel grotere hit geweest dan Insomnia. Dat ik meer herkenning zie op de dansvloer zegt vooral iets over het type feesten waar ik sta, maar op mijn eigen headphones en stereo draait meestal ander werk van Faithless.

Ik heb een levendige herinnering aan het moment dat ik de maxi single van ‘God is a dj’ kocht. Het was 1999 (jaja, Prince staat ook in mijn Dancefloor Collection) en ik danste in Odeon, waar ik in die periode vaker kwam. De dj draaide een versie die ik nog niet kende maar die zo goed was dat ik nog de volgende dag naar de Free Record Shop ging om hem te kopen. Inderdaad, daar kon je vroeger cd’s kopen, zie wikipedia voor verdere uitleg. Aangezien de track al een jaar eerder was uitgebracht verbaasde het me niet dat hij was uitverkocht maar gelukkig stond de box-set ‘The Testimony Chapter One‘ in het schap. In één klap 5 recente Faithless singles, goed voor heel wat uren muziek. De versie waar het me om ging bleek de ‘Serious Danger remix’ te zijn en tot op de dag van vandaag vind ik dat de meest dansbare uitvoering. Richard Philips, de man achter Serious Danger, maakte eind jaren ’90 naam met wat eigen producties en vooral veel remixen. Kenmerkend in meerdere van zijn tracks is wat ik wel eens de ‘stofzuiger’ bassline noem: een laag, langgerekt geluid met een ritme alsof iemand op de opening van een stofzuigerslang trommelt. Met andere woorden: dit moet je zelf horen.

Overigens wacht ik nog steeds op Chapter Two van The Testimony…

Published by Joris on februari 21, 2013 | Permalink

Around The World

Vorige week werden de DJ / producers van Daft Punk door de lezers van Mixmag nog uitgeroepen tot makers van ‘Worlds Greatest Dance Track‘. Op nummer 1 in de lijst staat namelijk het haast epische ‘One More Time‘. Het was ook in Nederland een grotere hit dan ‘Around the world‘, maar mijn voorkeur gaat uit naar deze laatste track. Die ook eigenlijk de eerste is omdat hij op Homework, het debuutalbum van Daft Punk staat. Beide hits staan uiteraard op het album ‘Alive 2007‘, opgenomen tijdens de gelijknamige tour. Ik ging dat jaar naar Daft Punk in de Heineken Music Hall en tot op de dag van vandaag is het mijn all time favourite dance optreden. De CD kan ik iedereen aanraden, hoewel ik niet weet of ‘je erbij had moeten zijn’ om hem zo goed te vinden als ‘ie voor mij klinkt. Gemixt aan ‘Steam Machine’ en gemashed met ‘Harder, Better, Faster, Stronger’ knalt ‘Around the world’ in elk geval uit de speakers en in Zwitserland werd deze live uitvoering het zelfs opnieuw een hitje.

Het nummer kreeg overigens ook een hitnotering notering vorige week, namelijk plaats 177 in de Q Music top 500 van de 90’s en kan daarmee een echte dance classic worden gebnoemd. Niet verwonderlijk dat ik hem altijd met succes op de dansvloer kan inzetten in een 90’s set. Maar door de funky discoklanken fungeert ‘Around the world’ net zo goed als overgang tussen house en disco, bijvoorbeeld gemixt aan ‘Good Times‘ van Chic. Niet alleen rond de wereld maar ook in andere werelden maakt Daft Punk furore, wat dacht je bijvoorbeeld van de Disneyfilm ‘Tron‘, waar ze zelf in figureerden maar waarvoor ze de hele soundtrack produceerden. Misschien schemerde het al door: in mijn eigen lijst favorieten staat Daft Punk meer dan eens en ik ben nog nooit een feestje tegengekomen waar de muziek van deze Fransen uit de toon zouden vallen!

Published by Joris on februari 19, 2013 | Permalink

Beggin’

Voice of Holland ster Sandra van Nieuwland stootte onlangs nog zichzelf van de nummer 1 in de Nederlandse top 40 met haar cover van Beggin’. Het origineel is van de Amerikaanse popgroep The Four Seasons maar wij kennen het vooral in de uitvoering van Madcon, die in 2009 veel te horen was op de Nederlandse radio en het eveneens tot nummer 1 in de hitlijsten schopte. Overigens was Beggin’ van Madcon al bij het uitbrengen in 2007 een grote hit in thuisland Noorwegen. Tussen de zwaardere rockstijlen zoals Black Metal zijn in Scandinavië natuurlijk ook Soul en Funk te vinden en Madcon heeft dat bewezen met hun aanstekelijke beats, gitaren en zang. Zelf noemen ze hun stijl een retro-urban mix met invloeden van funk, soul en hip hop met elementen van reggae, latin en afro. Beggin’ past daar precies in en door de vele warme muzicale invloeden past het op allerlei manieren in een dansset. Als overgang van 70s / 80s naar nu: past perfect. Overgang van house naar hip hop, pop of zelfs rock: Beggin’ doet ’t. De herinnering die Madcon bij mij oproept is aan een verjaardagsfeest op het Amsterdamse IJburg waar ik eens draaide. Bovenaan de verzoeklijst van de jarige stond ‘ie drie keer en jawel, ik heb het nummer ook drie keer gedraaid. Hoe later op de avond hoe groter het effect op de dansvloer, dat dan weer wel. Wat ik ooit nog eens ga doen is een mix maken van Beggin’ met ‘Blind Faith’ van Chase and Status, omdat de intro’s van beide nummers mij altijd aan elkaar doen denken. Hoe dat uitpakt hoor je tzt hier terug. Om nog even terug te komen op de eerste zin van dit bericht: Sandra was niet de eerste: Phillip Phillips zong Beggin’ in het voorjaar van 2012 tijdens een live show van American Idol.

Published by Joris on februari 11, 2013 | Permalink