Funk | Pagina 2 van 2 | Play That Funky Music

Funk tot Happy Hardcore op je verjaardag

In de aula van de Apolloschool in Amsterdam viert vanavond een groep van 80+ mensen de 50ste verjaardag van hun zus, dochter, vriendin, collega en wat nog meer. Ze doen dat met gezellig bijkletsen, lekker Moluks eten en een uitgebreide selectie aan dranken. Ik draai op verzoek van de jarige funk, soul en disco en af en toe wat classic rock en vanaf het begin van de avond wordt die stijl gewaardeerd door de meeste gasten. Zo nu en dan beweegt er zelfs iemand aan een van de statafels, maar het duurt tot na 10 uur voordat de dansvloer zich vult. Vanaf dat moment varieer ik door pop en house toe te voegen aan de mix, wat blije gezichten, funky moves en allerlei verzoeknummers tot gevolg heeft. Door jong en jong+ wordt uitbundig gedanst op zowel Ike en Tina Turner als Charly Lownoise en Mental Theo. Dan is het tijd voor wat recentere muziek en zet ik ‘Get Lucky’ van Daft Punk featuring Pharrell aan, gevolgd door ‘Blurred Lines’ van Thicke. Het danspubliek gaat los en zelfs nog meer als ik vervolg met ‘Thrift Shop’ van Macklemore. ‘Hip Hop Hooray’ van Naughty By Nature sluit daar naadloos op aan en ‘Who’s That Girl’ van Eve en ‘Single Ladies’ van Beyoncé maken ook het urban blok compleet. Tot na 2en dansen we vervolgens op funky house, totdat we afsluiten met wat Duitse schlagers voor de liefhebbers. Dit was een heel leuk feestje ; )

Published by Joris on juni 10, 2013 | Permalink

Armand van Helden – The Funk Phenomena

The Witch Doctor was in 1994 een nummer dat mij tegelijkertijd irriteerde en enorm aantrok. Iets in de alarmtoeter of wat het ook is dat de hele track door herrie maakt kon ik haast niet aanhoren en toch pakte de monotone, opzwepende en dwingende house sound mij iedere keer dat ik hem hoorde. Op een gemiddeld feest zou ik ‘Witch Doctor’ niet draaien, in tegenstelling tot het funky ‘You Don’t Know Me‘ en zeker de regelrechte floorfiller ‘The Funk Phenomena‘. Toen ik dat nummer voor het eerst hoorde in 1996 wist ik al dat het een tijdloze hit zou zijn en al zeg ik het zelf, ik had gelijk ; )

The Funk Phenomena bestaat uit een aanstekelijk eenvoudige breakbeat, veel samples met funky sound en drie woorden lyrics en dat allemaal in een tempo van zo’n 127 beats per minute. Perfect om het feestpubliek even te laten bijkomen van de pompende bass-drum tijdens een house set, zonder ook maar iets van de groove te verliezen. En door het hoge ‘hand-clap’ gehalte ook prima in een disco set. Zelfs twijfelaars aan de rand van de dansvloer kunnen op dit fenomeen niet stil blijven staan. Probeer het zelf maar!

Published by Joris on maart 21, 2013 | Permalink

Glitter en afrokapsels op discofeest in Zandvoortse beachclub

Beachclub Take Five in Zandvoort staat deze avond in het teken van de 50e verjaardag van Sonja, die er een soul, funk en discofeest van maakt. Door de variatie in leeftijd van bezoekers wordt het natuurlijk veel meer dan dat, want de hits van nu klinken ook lekker aan en op de dansvloer wordt al bewogen voordat ik overschakel naar de echte jaren ’70 en ’80 muziek. Die overschakeling werkt vervolgens fantastisch, zeker ook doordat veel gasten zich qua kleding hebben voorbereid op het discothema. We gaan los op de BeeGees, Earth Wind and Fire, Sister Sledge, Donna Summer, er komt geen eind aan deze disco aan zee, want op de momenten dat de dansvloer iets rustiger lijkt te worden draai ik er een Dan Hartman, The Trammps of Michael Zager Band in en dan vergeet men de vermoeidheid weer helemaal. Zo tegen elven bewijzen ook de nineties nog hun waarde als ik een setje funky en soulful house draai. Ook al brengt dat de meeste gasten op de been, disco is het thema en daar keer ik weer naar terug met de Weathergirls, Dolly Dots en meer dat tegenwoordig onder de noemer ‘fout’ valt. Daarna nog wat 80s punk en new wave voor de liefhebbers: Madness, Bronski Beat en Blondie vinden gretig aftrek, voordat we naar het eind van het feest gaan met als afsluiter Lost in Music van Sister Sledge. De lichten gaan aan terwijl ik zelf een rondje meedans en dat maakt ook voor mij het feest compleet!

Published by Joris on maart 10, 2013 | Permalink

Beggin’

Voice of Holland ster Sandra van Nieuwland stootte onlangs nog zichzelf van de nummer 1 in de Nederlandse top 40 met haar cover van Beggin’. Het origineel is van de Amerikaanse popgroep The Four Seasons maar wij kennen het vooral in de uitvoering van Madcon, die in 2009 veel te horen was op de Nederlandse radio en het eveneens tot nummer 1 in de hitlijsten schopte. Overigens was Beggin’ van Madcon al bij het uitbrengen in 2007 een grote hit in thuisland Noorwegen. Tussen de zwaardere rockstijlen zoals Black Metal zijn in Scandinavië natuurlijk ook Soul en Funk te vinden en Madcon heeft dat bewezen met hun aanstekelijke beats, gitaren en zang. Zelf noemen ze hun stijl een retro-urban mix met invloeden van funk, soul en hip hop met elementen van reggae, latin en afro. Beggin’ past daar precies in en door de vele warme muzicale invloeden past het op allerlei manieren in een dansset. Als overgang van 70s / 80s naar nu: past perfect. Overgang van house naar hip hop, pop of zelfs rock: Beggin’ doet ’t. De herinnering die Madcon bij mij oproept is aan een verjaardagsfeest op het Amsterdamse IJburg waar ik eens draaide. Bovenaan de verzoeklijst van de jarige stond ‘ie drie keer en jawel, ik heb het nummer ook drie keer gedraaid. Hoe later op de avond hoe groter het effect op de dansvloer, dat dan weer wel. Wat ik ooit nog eens ga doen is een mix maken van Beggin’ met ‘Blind Faith’ van Chase and Status, omdat de intro’s van beide nummers mij altijd aan elkaar doen denken. Hoe dat uitpakt hoor je tzt hier terug. Om nog even terug te komen op de eerste zin van dit bericht: Sandra was niet de eerste: Phillip Phillips zong Beggin’ in het voorjaar van 2012 tijdens een live show van American Idol.

Published by Joris on februari 11, 2013 | Permalink

Black op IJburg

Buiten is het crisis, maar in de woonkamer van een teamleider bij TNS Nipo vieren zijn medewerkers feest. Het hele team met partners is uitgenodigd voor een party met als thema ‘Black’. Niet alleen de dresscode is black, ook de cocktails van de speciaal voor deze avond ingerichte bar en de muziek zijn black. Tenminste, de eerste uren. Hoe later het wordt, hoe meer de bezoekers vragen de funk en soul te laten voor wat het is en over te gaan op house. Ik weet hier wel raad mee en ga van James Brown en Black Eyed Peas via Hi Tack’s versie van ‘Somebody’s watching me’ en ‘Disco’s Revenge’ van Gusto over naar house, trance en techno. De liefhebbers dansen dan al maar de grote floorfiller deze avond is wel de hit van Psy: Gangnam style. Not so black after all!

Published by Joris on december 14, 2012 | Permalink